Πάσχα 2020

Πρός

τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆ­ρο

καί τούς εὐ­σε­βεῖς Χρι­στια­νούς

τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

ΕΝ ΜΕ­ΣΩ μιᾶς πρω­το­φα­νοῦς παν­δη­μί­ας πού ἔ­πλη­ξε ὁ­λό­κλη­ρο τόν πλα­νή­τη μας, ἔ­φθα­σε κι ἐ­φέ­τος τό Πά­σχα, ἡ κο­ρυ­φαί­α ἑ­ορ­τή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Ἡ Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Κυ­ρί­ου μας εἶ­ναι τό θε­μέ­λιο τῆς πί­στε­ώς μας. Ὁ Κύ­ριος Ἰ­η­σοῦς μέ τήν Ἀ­νά­στα­σή Του νί­κη­σε τόν θά­να­το καί δι­α­βι­βά­ζει ὅ­λους ἐ­μᾶς, πού πι­στέ­ψα­με σ᾽ Αὐ­τόν καί βα­σι­στή­κα­με στό ὄ­νο­μά Του, «ἀ­πό τόν θά­να­το πρός τή ζω­ή καί ἀ­πό τή γῆ πρός τόν οὐ­ρα­νό». Ἡ Ἀ­νά­στα­σή Του ἐγ­γυᾶ­ται καί τή δι­κή μας Ἀ­νά­στα­ση.

Νά για­τί ἐ­πι­μέ­νει ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος γρά­φον­τας πρός τούς χρι­στια­νούς τῆς Κο­ρίν­θου: «Ἄν ὁ Χρι­στός δέν ἔ­χει ἀ­να­στη­θεῖ, ἡ πί­στη μας εἶ­ναι χω­ρίς πε­ρι­ε­χό­με­νο.­.. Ἄν ἡ χρι­στι­α­νι­κή ἐλ­πί­δα μας πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται σ᾽ αὐ­τήν καί μό­νο τή ζω­ή, τότε οἱ πι­στοί εἴ­μα­στε οἱ πιό ἀ­ξι­ο­θρή­νη­τοι ἀπ᾽ ὅ­λους τούς ἀν­θρώ­πους» (Α’ Κορ. 15, 17,19).

Ἔ­τσι, τό «Χρι­στός ἀ­νέ­στη» εἶ­ναι τό πιό χαρ­μό­συ­νο μή­νυ­μα πού ἀ­κού­στη­κε πο­τέ. Πη­γή χα­ρᾶς καί ἐλ­πί­δας.

Ἔ­τσι, τό Πά­σχα τοῦ ἀ­να­στημένου Κυ­ρί­ου μας εἶ­ναι ἡ πιό εὐ­φρό­συ­νη ἑ­ορ­τή· ἑ­ορ­τή τῆς συγ­γνώ­μης ­καί τῆς ἀ­γά­πης. Τῆς κα­ταλ­λα­γῆς ὅ­λων μας μέ τόν Θε­ό καί Πα­τέ­ρα μας, ἀλ­λά καί με­τα­ξύ μας.

* * *

Ε­ΦΕ­ΤΟΣ τό Πά­σχα μας εἶ­ναι «και­νόν» μέ τήν ἔν­νοι­α τοῦ πρω­τό­γνω­ρου καί τοῦ δι­α­φο­ρε­τι­κοῦ. Ὁ φο­νι­κός ἰ­ός καί ὁ κίν­δυ­νος νά ἐ­ξα­πλω­θεῖ μᾶς ὑ­πο­χρε­ώ­νει νά ἑ­ορ­τά­σου­με τό Πά­σχα πο­λύ δι­α­φο­ρε­τι­κά ἀ­πό ὁ­ποι­α­δή­πο­τε ἄλ­λη φο­ρά.

● Μα­κριά ἀ­πό τίς ἐκ­κλη­σι­ές μας καί τή λει­τουρ­γι­κή ζω­ή αὐ­τῶν τῶν ἁ­γί­ων ἡ­με­ρῶν.

● Χω­ρίς νά μπο­ρέ­σου­με νά πλη­σι­ά­σου­με τό Πο­τή­ριο τῆς Ζω­ῆς καί νά κοι­νω­νή­σου­με τό Σῶ­μα καί τό Αἷ­μα τοῦ Λυ­τρω­τῆ μας Κυ­ρί­ου.

● Κλει­σμέ­νοι στά σπί­τια μας. Μα­κριά ἀ­πό τούς δι­κούς μας, τούς συγ­γε­νεῖς καί τούς φί­λους μας.

● Χω­ρίς νά μπο­ροῦ­με νά χα­ροῦ­με τίς ὀ­μορ­φι­ές τῆς ἄ­νοι­ξης, πού στόν τό­πο μας πλαι­σι­ώ­νουν τήν ἀ­να­στά­σι­μη ἀ­τμό­σφαι­ρα τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς μας ζω­ῆς.

* * *

Ὅ­μως δέν παύ­ει νά εἶ­ναι Πά­σχα ἀ­λη­θι­νό· «Πά­σχα τό τερ­πνόν· Πά­σχα Κυ­ρί­ου, Πά­σχα».

Ὅ­σο κι ἄν μᾶς λυ­ποῦν οἱ συν­θῆ­κες· ὅ­σο κι ἄν μᾶς λεί­πει ἡ ἑ­ορ­τα­στι­κή πα­σχα­λι­νή ἀ­τμό­σφαι­ρα, ἡ οὐ­σί­α τῆς πί­στε­ώς μας πα­ρα­μέ­νει ζων­τα­νή καί ἀ­ναλ­λοί­ω­τη.

Ὁ Χρι­στός μας σταυ­ρώ­θη­κε καί ἀ­να­στή­θη­κε ἐν δό­ξῃ «δι᾽ ἡ­μᾶς τούς ἀν­θρώ­πους καί διά τήν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν».

Νί­κη­σε τόν θά­να­το καί τή φθο­ρά. Καί μᾶς χα­ρί­ζει ζω­ή καί ἀ­φθαρ­σί­α. Μιά ζω­ή πού ἀρχίζουμε νά ζοῦμε ἀ­πό τήν πα­ρού­σα σύν­το­μη καί συ­χνά βα­σα­νι­σμέ­νη ζω­ή μας καί ἐ­πε­κτεί­νε­ται στήν ἀ­νέ­σπε­ρη Βα­σι­λεί­α Του, «ἔν­θα οὐκ ἔ­στι πό­νος, οὐ λύ­πη, οὐ στε­ναγ­μός ἀλ­λά ζω­ή ἀ­τε­λεύ­τη­τος».

* * *

Προ­σφι­λέ­στα­τοι Πα­τέ­ρες καί ἀ­δελ­φοί Χρι­στια­νοί,

Σᾶς ἀ­σπά­ζο­μαι ὅ­λους ἐν Χρι­στῷ μέ πολ­λή πα­τρι­κή ἀ­γά­πη. Πα­ρα­κα­λῶ θερ­μά νά προ­σεύ­χε­σθε γιά ὅ­λους καί γιά τόν τα­πει­νό ἐ­πί­σκο­πό σας. Ὅ­πως κι ἐγώ ὁ ἐλάχιστος προ­σεύ­χομαι γιά σᾶς.

Νά προ­σεύ­χε­σθε στόν ἀ­να­στάν­τα Κύ­ριό μας νά μᾶς ἀ­παλ­λά­ξει, ὅ­σο γί­νε­ται συν­το­μό­τε­ρα, ἀ­πό τή με­γά­λη αὐ­τή δο­κι­μα­σί­α.

Νά ἔ­χε­τε ὅ­λοι στό σπι­τι­κό σας χα­ρά· τή χα­ρά πού χα­ρί­ζει ὁ ἀ­να­στη­μέ­νος Λυ­τρω­τής μας ὅ­που κι ἄν βρι­σκό­μα­στε· ὅ­σο λυ­πη­ρή κι ἄν εἶ­ναι ἡ πα­ρού­σα συγ­κυ­ρί­α.

Θά πε­ρά­σει ἡ παν­δη­μί­α. Καί θά μπο­ρέ­σου­με καί πά­λι ὅ­λοι μα­ζί νά πα­νη­γυ­ρί­σου­με τήν ἔν­δο­ξη Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ μας.

Ὁ Ἐ­πί­σκο­πός σας

† Ο ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ

Μεγάλη Παρασκευή 2020

Πρός

τόν Ἱ ε ρό Κλῆ ρο

καί τούς εὐ σε βεῖς Χρι στια νούς

τῆς Ἱ ε ρᾶς Μη τρο πό λε ώς μας

Ἀ γα πη τοί μου ἀ δελ φοί,

Με γά λη Πα ρα σκευ ή! Τό Πά θος τοῦ Κυ ρί ου Ἰ η σοῦ στήν κο ρύ φω σή του. «Σή με ρον κρε μᾶ ται ἐ πί ξύ λου… ». Ὁ Χρι στός κα θη μαγ μέ νος πά νω στό Σταυ ρό. Καί σέ λί γο, τό ἄ χραν το σῶ μα Του κα τα τε θει μέ νο «ἐν και νῷ μνη μεί ῳ». Σταύ ρω ση, ἀ πο κα θή λω ση, ἐν τα φια σμός, τρία γεγονότα τοῦ θείου Πάθους πού μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ Με γά λη Πα ρα σκευ ή.

Μιά Με γά λη Πα ρα σκευ ή πού φέ τος εἶναι πο λύ δι α φο ρε τι κή. Καί τοῦ το ἐ ξαι τί ας ἑ νός ἰ οῦ. Ἑ νός ἰ οῦ ἀ ό ρα του και φο νι κοῦ, πού σκόρ πι σε τόν φό βο σ᾽ ὁ λό κλη ρο τόν πλα νή τη μας. Πού ἀ φά νι σε τή ζω ή χι λιά δων συ ναν θρώ πων μας. Πού ἐ ξα κο λου θεῖ ν᾽ ἀ πο τε λεῖ κα θη με ρι νά μιά φο βε ρή ἀ πει λή γιά ὅ λους μας.

Ὁ φό βος τῆς ἐ ξά πλω σης τῆς ἐ πι δη μί ας μᾶς ἔ κλει σε στά σπί τια μας. Μᾶς ἐμ πό δι σε νά προ σέλ θου με στίς ἐκ κλη σι ές μας. Νά λα τρεύ σου με ὅ λοι μα ζί τόν Λυ τρω τή Κύ ριό μας. Νά πα ρα κα θή σου με στό θε ϊ κό Τρα πέ ζι τῆς Εὐ χα ρι στί ας γιά νά κοι νω νή σου με τό Σῶ μα καί τό Αἷ μα Του.

* * *

Ὡ στό σο, δέν ἀ γα να κτοῦ με. Δέν ἀ πο θαρ ρυ νό μα στε. Δέν ἀ πι στοῦ με. Δέν χά νου με τήν ἐλ πί δα μας. Ἐμ πι στευ ό μα στε τήν ὕ παρ ξή μας στήν πρό νοι α καί τήν ἀ γά πη Του. Κι ὅ που κι ἄν εἴ μα στε —οἱ ἐ λά χι στοι λειτουργώντας κε κλει σμέ νων τῶν θυ ρῶν στίς ἐκ κλη σιές μας, οἱ πολ λοί κλεισμένοι στά σπί τια μας‒, ὅ λοι μα ζί ψάλ λου με τά Ἐγ κώ μια τῆς θε ό σω μης τα φῆς Του:

«Ἡ ζω ή ἐν τά φῳ κα τε τέ θης Χρι στέ,

καί θα νά τῳ σου τόν θά να τον ὤ λε σας

καί ἐ πή γα σας τῷ κό σμῳ τήν ζω ήν».

Ὁ Χρι στός, ἀ δελ φοί μου, εἷ ναι ἡ ζω ή μας. Ἐ κεῖ νος μᾶς εἶ πε: «Ἐ γώ εἶ μαι ἡ ζω ή» (Ἰ ω. 11, 25˙ 14, 6). Ἐ κεῖ νος ἦρ θε στόν κό σμο γιά νά μᾶς δώ σει τό πλή ρω μα τῆς ἀ λη θι νῆς ζω ῆς. Ἐ κεῖ νος μᾶς βε βαί ω σε πώς αὐτός πού τρώ ει τό σῶ μα Του καί πί νει τό αἷμα Του «ἔ χει ζω ήν αἰ ώ νιον» (Ἰ ω. 6,54).

Γιά μᾶς καί τή δι κή μας σω τη ρί α ἀ νέ βη κε πά νω στό Σταυ ρό. Καί γιά μᾶς πά λι Ἐ κεῖ νος πού εἶναι ἡ ζω ή μας, κα τα τέ θη κε σ᾽ ἕ να τά φο.

Ἕ τσι, μέ τόν σταυ ρι κό Του θά να το καί τήν ἑ κού σια τα φή Του νί κη σε τόν θά να το. Ὁ τά φος, πού δέ χθη κε τό ἀ κή ρα το σῶ μα Του, ἔ γι νε ἡ πη γή ἀ πό τήν ὁ ποί α ἀ νέ βλυ σε γιά τόν κό σμο ὁ λό κλη ρο ἡ ζω ή˙ ἡ ἀ λη θι νή καί αἰ ώ νια ζω ή.

* * *

Βρι σκό μα στε, ἀ δελ φοί, μπρο στά σέ μιά με γά λη δο κι μα σί α πού ἐ πέ τρε ψε ὁ Κύ ριος νά μᾶς βρεῖ. Ἡ θλί ψη πού μᾶς πο λι ορ κεῖ εἶ ναι με γά λη. Καί σήμε ρα, Με γά λη Παρασκευή καί με θαύ ριο Πά σχα, γίνεται ἀ κό μη με γα λύ τε ρη καί πιό πι κρή.

Ἔ χε τε θάρ ρος! Μή πτο εῖ σθε. Ἡ παν δη μί α θά πε ρά σει μέ τή χά ρη τοῦ Κυ ρί ου.

Ἄς προ σευ χό μα στε θερ μά γι᾽ αὐ τό. Με συν τρι βή καί κα τά νυ ξη ἄς ἐκ ζη τοῦ με τό ἔ λε ος τοῦ Θε οῦ.

Νά προ σεύ χε σθε, πα ρα κα λῶ, γιά ὅ λο τόν κό σμο. Γιά τούς συ ναν θρώ πους μας πού δί νουν πά νω στό κρε βά τι τή μά χη γιά νά νι κή σουν τή νό σο.

Γι᾽ αὐ τούς —για τρούς, νο ση λευ τές, ὑ γι ει ο νο μι κό προ σω πι κό— πού ἀ γω νί ζον ται στήν πρώ τη γραμ μή γιά νά θε ρα πεύ σουν τους συ ναν θρώ πους μας πού ἔχουν νοσήσει.

Γιά τούς ἐ ρευ νη τές πού κλει σμέ νοι στά ἐρ γα στή ριά τους πα λεύ ουν νά ἀ να κα λύ ψουν τά ἀ ναγ καῖ α φάρ μα κα γιά τή θε ρα πεί α καί τό σω τή ριο ἐμ βό λιο γιά τήν πρό λη ψη.

Νά προ σεύ χε σθε ἀ κό μη καί γιά ὅ λους ἐ κεί νους πού ἔ χα σαν τήν ἄ νι ση μά χη μέ τόν φο νι κό ἰ ό καί κα τέ λη ξαν. Ὁ Κύ ριος, ὁ νι κη τής τοῦ θα νά του καί ἡ πη γή τῆς αἰ ώ νι ας ζω ῆς, νά τούς δε χτεῖ καί νά τούς ἀ να παύ σει στή Βα σι λεί α Του.

* * *

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Βεβαιωθεῖτε ὅλοι σας ὅτι νοερά εἶμαι κοντά σας. Μέ τή σκέψη, τήν ἀγάπη καί τήν προσευχή μου.

Εὔχομαι νά ἔχετε ὅλοι σας πλούσια τήν εὐλογία τοῦ δι᾽ ἡμᾶς παθόντος καί ἀναστάντος Κυρίου.

Καλή Ἀνάσταση!

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

† Ο ΝΕ ΑΣ ΣΜΥΡ ΝΗΣ ΣΥ ΜΕ ΩΝ

Μεγάλη Εβδομάδα 2020

Ἔφτασε καί φέτος ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Στ᾽ ἀλήθεια, ὅμως, πόσο διαφορετική!

   Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα. Ὑποδεχόμαστε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό «ἐρχόμενον ἐπί τό ἑκούσιον πάθος».

   Τότε, στά Ἱεροσόλυμα, οἱ ἄνθρωποι «ἔλαβον τά βαΐα τῶν φοινίκων…».

  Ἐμεῖς σήμερα …πλένουμε καί ξαναπλένουμε τά χέρια μας...πολύ σχολαστικά! Καί τ᾽ ἀλείφουμε μέ ἀντισηπτικά καί οἰνόπνευμα!...

   Τότε οἱ Ἱεροσολυμίτες «ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν αὐτῷ».

 Σήμερα ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί «μένουμε σπίτι» φοβισμένοι κι ἀμπαροκλειδωμένοι…

  Τότε ὁ Χριστός «ἠπείγετο τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι». Ἐμεῖς σήμερα τρέχουμε γιά νά γλιτώσουμε ἀπό τόν κορωνοϊό πού μᾶς καταδιώκει καί τήν «ὀσμή θανάτου» πού βγαίνει κάθε μέρα ἀπό τούς δέκτες τῶν τηλεοράσεών μας καί μᾶς πνίγει…

   Ἄλλοτε, σάν σήμερα, ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συνάθροιζε στίς ἐκκλησιές μας.

   Φέτος δέν μπορούμε˙ δέν ἔχουμε τό ἐλεύθερο νά πλησιάσουμε οὔτε στά σκαλοπάτια τους.

   Πάλι καλά πού μᾶς ἐπιτρέπεται νά πᾶμε στό σοῦπερ μάρκετ. Νά βγάλουμε τό σκύλο μας περίπατο. Νά τρέξουμε καί ν᾽ ἀσκηθοῦμε στό πάρκο γιά χάρη τῆς σωματικῆς μας εὐεξίας!

   Ὄχι, ὅμως, Κύριε, γιά νά ᾽ρθουμε κοντά Σου!

   Ὅχι για νά εἰσέλθουμε στόν ἅγιο οἶκο Σου!

   Ὡστόσο, ἔστω καί ἀπό μακριά˙

   ἔστω καί κλεισμένοι στά διαμερίσματά μας˙

   ἔστω κι ἀπ᾽ τά μπαλκόνια τῶν σπιτιῶν μας,

   Σοῦ φωνάζουμε μέ λαχτάρα:

   Ὡσανά! Εὐλογημένος ὁ ἐλθών καί πάλιν ἐρχόμενος!...

Ἕνας «φοβισμένος» χριστιανός

Ακολουθίες

Οἱ Ἀκολουθίες τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς στό διαδίκτυο. 

 

 

Ω ΠΑΝΥΜΝΗΤΕ ΜΗΤΕΡ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πιό μεγάλο πράγμα στόν κόσμο ἀπό τή μητρική στοργή. Τήν τρυφερότητα τῆς μητρικῆς ἀγκαλιᾶς. Τό χάδι πού δεχτήκαμε ἀπό τά ἀγαπημένα χέρια τῆς μάνας μας.
   Ξεχνᾶμε πολλά, καθώς μεγαλώνουμε· καθώς περνοῦν τά χρόνια τῆς ζωῆς μας. Αὐτό ὅμως πού κανένας μας δέν μπορεῖ νά ξεχάσει εἶναι ἡ τρυφερότητα καί τό χάδι τῆς μητρικῆς ἀγάπης. Γι᾽ αὐτό καί ἀποτελεῖ μιά τραγική ἔλλειψη γιά τά παιδιά ἐκεῖνα πού δέν ἔνιωσαν τό χάδι τό γλυκό τῆς μάνας τους.

   ΜΑΝΑ τοῦ Χριστοῦ μας καί ἡ Παναγία. Πανύμνητη καί δοξασμένη Μάνα, πού γέννησε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, «τόν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον». Τόν λυτρωτή καί Σωτήρα μας. Ταυτόχρονα εἶναι καί δική μας μάνα. Μάνα τῆς Ἐκκλησίας. Μάνα ὅλων τῶν χριστιανῶν.
   Καθώς ἀπόψε τήν τιμοῦμε καί τῆς προσφέρουμε τόν φόρο τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐγνωμοσύνης μας, νιώθουμε νά μᾶς ἀγγίζει ἡ μητρική της τρυφερότητα. Νά μᾶς σκεπάζει ἡ προστασία της. Νά μᾶς στηρίζουν στόν ἀνηφορικό μονοπάτι τῆς ζωῆς οἱ ἀκοίμητες πρεσβεῖες της «πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν».

   ΕΤΣΙ ζοῦμε οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τή μυστική σχέση μας μέ τήν Παρθένο Μαρία. Ἔτσι αἰσθανόμαστε τήν παρουσία της στή ζωή μας. Ἡ σχέση μας εἶναι σχέση παιδιῶν πρός τήν μητέρα τους· τήν πρώτη Μάνα, τήν Μάνα ὅλων. Καί ἡ παρουσία της εἶναι μιά παρουσία προστατευτικῆς τρυφερότητας. Στήν ἀνοιχτή ἀγκαλιά της χωρᾶμε ὅλοι· ὅλος ὁ κόσμος. Καί γι᾽ αὐτό τήν πλησιάζουμε μέ παρρησία· μέ θάρρος καί ἐμπιστοσύνη.

   Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ  Ὕμνος πού ψάλλουμε ἀπόψε ἀποτελεῖ τήν ταπεινή προσφορά μας στό ἅγιό της πρόσωπο. Εἶναι τό ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης μας. Εἶναι ἡ λατρεία τῆς καρδιᾶς μας. Εἶναι ἡ δοξολογία τῶν χειλέων μας.
   Τήν παρακαλοῦμε νά τή δεχθεῖ: «δεξαμένη τήν νῦν προσφοράν». Κι ἄς μήν εἶναι τόσο καθαρή ἡ καρδιά καί ἁγνά τά χείλη μας.  Ὅπως ἡ μάνα μας ἡ φυσική μᾶς ἀποδέχεται ὅπως εἴμαστε, ἔτσι παρακαλοῦμε νά μᾶς δεχτεῖ καί ἡ Παναγία μας. Ὁμολογοῦμε τήν ἁμαρτωλότητά μας καί ζητοῦμε τήν εὐσπλαχνία καί τή συγχώρηση τοῦ Υἱοῦ της. Αἰσθανόμαστε πώς ἡ προσευχή καί ἡ εὐχαριστία μας δέν εἶναι ἀντάξια τῆς ἀγάπης καί τῶν εὐλογιῶν πού μᾶς χάρισε καί πού συνεχίζει νά μᾶς προσφέρει.

   ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ τήν παρακαλοῦμε θερμά νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό ὁποιαδήποτε συμφορά: «ἀπό πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας».
   Ἡ Παναγία εἶναι γιά μᾶς τούς χριστιανούς ἡ σκέπη τοῦ κόσμου καί ἡ προστασία τῶν χριστιανῶν. Σ᾽ αὐτήν προσφεύγουμε σέ κάθε δύσκολη ὥρα. Τή βοήθειά της ἐπικαλοῦμαστε μπροστά σέ κάθε κίνδυνο.

   ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ἀπόψε, τήν εὐλογημένη τούτη βραδιά, τήν παρακαλοῦμε
• γιά ὅσους πονοῦν καί ὑποφέρουν στό κρεβάτι τοῦ πόνου· τούς ἀρρώστους ἀδελφούς μας.
• γιά τούς τραυματίες καί τούς ἀναπήρους διαφόρων ἀτυχημάτων, πού δοκιμάζονται καθηλωμένοι στό κρεβάτι ἤ τό ἀναπηρικό καρότσι.
• γιά ὅσους πενθοῦν καί θλίβονται ἐπειδή ἔχασαν κάποιο ἀγαπημένο τους πρόσωπο. Γυναῖκες τούς ἄνδρες τους. Παιδιά τόν πατέρα ἤ τή μάνα τους. Γονεῖς τά παιδιά τους καί μάλιστα στόν ἀνθό τῆς ἡλικίας τους!
• γιά ὅσους ζοῦν μόνοι. Χωρίς κανείς νά τούς νοιάζεται καί νά τούς συμπαραστέκεται.
• γιά ὅσους ὑποφέρουν ἀπό τήν ἀνέχεια, τή δυστυχία καί τήν πείνα.

   «Τήν πᾶσαν ἐλπίδα» μας ἄς ἀναθέσουμε στήν Παναγία μας. Καί θερμή ἄς ἀνεβαίνει πάντοτε ἡ ἱκεσία στά χείλη μας: «Μήτερ τοῦ Θεοῦ» φύλαγέ μας, τόν κόσμον ὁλόκληρο, «ὑπό τήν σκέπην σου».

(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας
«Η ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ, Λόγοι στίς Θεομητορικές ἑορτές»,
Ἐκδόσεις Ἐν πλῷ, 2016)

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ;

Τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου μας κ. Συμεών

   Ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, τοῦ ἁγίου Πάσχα —ἀλλά καί τῆς Διακαινησίμου Ἑβδομάδος—, θά ἤθελα νά διατυπώσω δημόσια μία δέσμη προτάσεων γιά τό φλέγον θέμα τῆς «ἀπαγόρευσης» νά τελοῦμε τή θεία Λειτουργία καί κάθε ἄλλη ἱεροπραξία, ἡ ὁποία ἐπιβλήθηκε μέ τήν ὑπ᾽ ἀριθμ. 2867/Υ1 ὑπουργική ἀπόφαση τῆς 16ης Μαρτίου, ἡ ἰσχύς τῆς ὁποίας παρατάθηκε μέ νέα ἀπόφαση τῆς 28ης Μαρτίου μέχρι καί τήν 11η Ἀπριλίου.

   Ἀντιλαμβανόμαστε ὅλοι μας, Ἱεράρχες, Ἱερεῖς, Διάκονοι, μοναχοί καί μοναχές καί τό θεοφιλές πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τή σοβαρότητα τῆς καταστάσεως ἐξαιτίας τῶν κινδύνων γιά τή δημόσια ὑγεία ἀπό τήν ἐμφάνιση καί ἐξάπλωση καί στή χώρα μας τοῦ νέου κορωνοϊοῦ (Covid 19).

   Τηρήσαμε καί συνεχίζουμε νά ἐφαρμόζουμε τά μέτρα προφύλαξης τά ὁποῖα ἀποφάσισαν οἱ εἰδικοί καί οἱ ἁρμόδιοι. Τό βαρύτερο καί ὀδυνηρότερο ἐξ ὅλων, τό νά μήν τελοῦμε τή θεία Λειτουργία καί τίς λοιπές ἐκκλησιαστικές Ἀκολουθίες στήν ἱερώτερη περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ὅπως εἶναι ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

   Θλιβόμαστε βαθύτατα γι᾽ αὐτό. Οἱ ἐπίσκοποι μάλιστα ἐπικριθήκαμε, γίναμε δέκτες διαμαρτυριῶν καί παραπόνων ζηλωτῶν κληρικῶν καί εὐσεβῶν χριστιανῶν, τιμίων μελῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ὑποφέρουμε, ἀκούοντας καθημερινά τό εὔλογο αἴτημα χριστιανῶν μας νά κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, κι ἐμεῖς νά μήν μποροῦμε νά ἀνταποκριθοῦμε σ᾽ αὐτό.

   Φθάνουμε, ὅμως, σέ λίγες ἡμέρες στή Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Ἅγιο Πάσχα. Τί θά γίνει; Τί μπορεῖ νά γίνει;

*

   Ἀσφαλῶς δέν δικαιούμαστε νά ἀδιαφοροῦμε γιά τήν ὑγεία ὅλων μας. Ὁ κίνδυνος τῆς πανδημίας εἶναι μεγάλος. Τά ὅσα συμβαίνουν σέ ἄλλες χῶρες προκαλοῦν τρόμο. Σέ ὅ,τι χρειάζεται νά συμβάλουμε ὡς Ἐκκλησία θά συνεχίσουμε νά τό πράττουμε, καί ὁ παντοδύναμος Κύριος ἄς ἔλθει βοηθός καί σκεπαστής ὅλων· ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου.

   Ὡστόσο, δέν μποροῦμε νά παρίδουμε καί τήν ἐπιτακτική ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία νά συνεχίσει τή ζωή της· τήν προσφορά τῆς θείας Εὐχαριστίας, τήν κοινή λατρεία, τήν ἔμπονη προσευχή της γιά τήν ἐξ ὕψους βοήθεια ὅλων, προκειμένου νά ξεπεράσουμε τή μεγάλη αὐτή δοκιμασία.

   Προφανῶς, ὄχι ἐλεύθερα, χωρίς μέτρα καί περιοριοσμούς. Τό κατανοοῦμε καί τό ἀποδεχόμαστε. Ὁ συνωστισμός καί ὁ συγχρωτισμός ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν κατά τή θεία Λατρεία καί μάλιστα μεγαλοβδομαδιάτικα ἐνέχει ὑπό τίς παροῦσες συνθῆκες μεγάλους κινδύνους.

   Οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας συμμεριζόμαστε τήν εὐθύνη τῶν κυβερνώντων γιά τή δημόσια ὑγεία καί τήν ἁρμοδιότητα τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων γιά τή λήψη τῶν ἀναγκαίων μέτρων προκειμένου νά ἀποφευχθεῖ ἡ ἐξάπλωση τοῦ φονικοῦ ἰοῦ.

   Θά θέλαμε ὅμως —καί παρακαλοῦμε θερμά— κι αὐτοί νά δείξουν ἀνάλογη κατανόηση πρός τήν Ἐκκλησία, τή λειτουργική ζωή της καί τίς πνευματικές εὐαισθησίες τῶν πιστῶν. Γιά τούς λόγους αὐτούς προτείνουμε νά ἰσχύσουν τά ἀκόλουθα ἐν σχέσει μέ τή Μεγάλη Ἑβδόμαδα, τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα καί τή Διακαινήσιμη Ἑβδομάδα.

*

   Κατά τή Μεγάλη καί τή Διακαινήσιμη Ἑβδομάδα, ἡ θεία Λειτουργία καί οἱ ἄλλες Ἀκολουθίες νά τελοῦνται ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ μέ τή συμμετοχή μόνο :

   — τῶν κληρικῶν

   — τῶν ἱεροψαλτῶν

   — τοῦ νεωκόρου

 — καί δύο ἐκ τῶν ἐπιτρόπων, ἐναλλάξ ἀπό τά τακτικά καί ἀναπληρωματικά μέλη τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Συμβουλίων.

   Δηλαδή, γιά τίς ἀστικές Ἐνορίες συμμετοχή ὀλιγοτέρων τῶν δέκα (10) ἀτόμων. Καί γιά τίς ἐπαρχιακές Ἐνορίες συμμετοχή ὀλιγοτέρων τῶν πέντε (5) ἀτόμων μέ τά προβλεπόμενα μέτρα παραμονῆς καί προφύλαξης.

   Θεία Λειτουργία νά τελεσθεῖ κατά τίς ἡμέρες

      Κυριακή Βαΐων

      Μεγάλη Πέμπτη

      Μέγα Σάββατον

      Κυριακή τοῦ Πάσχα

      Δευτέρα Διακαινησίμου (20 Ἀπριλίου)

      Ἁγίου Γεωργίου (23 Ἀπριλίου)

      Ζωοδόχου Πηγῆς (24 Ἀπριλίου)

      Κυριακή τοῦ Θωμᾶ (26 Ἀπριλίου).

   Νά τελεσθοῦν ἀκόμη :

   — Οἱ Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου

   — Ἡ Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων Παθῶν

   — Ἡ Ἀποκαθήλωση καί ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου.

   Ἐπίσης νά τελεσθεῖ ἡ θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων μόνο τή Μεγάλη Τετάρτη, προκειμένου οἱ Ἱερεῖς νά μπορέσουν νά κοινωνήσουν κατ᾽ οἶκον ἀσθενεῖς καί κατακοίτους πιστούς, κατόπιν γραπτοῦ αἰτήματός τoυς τό ὁποῖο θά ἔχει ὑποβληθεῖ μέχρι τήν Κυριακή τῶν Βαΐων.

*

   ● Στολισμός καί περιφορά Ἐπιταφίων δέν θά πραγματοποιηθεῖ. Ὁ Ἐπιτάφιος κατ᾽ οἰκονομίαν θά τοποθετηθεῖ ἁπλῶς στό παρατραπέζιο τῶν γάμων.

   ● Ἡ Παννυχίδα τό βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ἡ τελετή τῆς Ἀναστάσεως καί ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Πάσχα θά πραγματοποιηθοῦν ἐντός τῶν Ναῶν κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, καθ᾽ ὅμοιο τρόπο μέ τή θεία Λειτουργία πού προβλέπεται καί γιά τίς ἄλλες ἡμέρες.

   Κατά τίς ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας οἱ Ἱεροί Ναοί θά ἀνοίγουν μετά τό πέρας τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν γιά νά μποροῦν οἱ πιστοί νά εἰσέρχονται καί νά προσεύχονται ἀτομικά, ἀκολουθώντας πάντοτε τά καθορισμένα μέτρα προφυλάξεων.

   Κατά τή Μεγάλη Πέμπτη καί τό Μέγα Σάββατο ὅσοι πιστοί ἔχουν προετοιμασθεῖ καί τό ἐπιθυμοῦν διακαῶς, θά μποροῦν νά κοινωνήσουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας καί κατά τίς ὧρες 9-11 π.μ., τηρώντας σχολαστικά τίς ἀναγκαῖες προφυλάξεις.

   Εἶναι ἀδιανόητο γιά τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ἐκκλησίας, ἔστω καί ἐν μέσω πανδημίας, πιστοί οἱ ὁποῖοι ἐλεύθερα, ἀβίαστα καί προετοιμασμένοι πνευματικά ἀποφασίζουν νά προσέλθουν στή θεία Εὐχαριστία νά ἐμποδίζονται.

   Τό δίλημμα, ἐν τέλει, μεταξύ τοῦ φόβου γιά τόν Κορωνοϊό καί τοῦ «πόθου» καί τοῦ «θείου ἔρωτος» τοῦ Χριστοῦ («Ἔθελξας πόθῳ με, Χριστέ, καί ἠλλοίωσας τῷ θείῳ σου ἔρωτι») τό ἐπιλύει προσωπικά καί ὑπεύθυνα ὁ κάθε Χριστιανός καί κανείς ἄλλος στή θέση του. Κατανοῶ ὅτι μιά τέτοια ἄποψη τρομάζει πολλούς —ἀκόμα καί βαπτισμένους—, ὅμως δέν μπορῶ νά φανταστῶ πῶς ἀλλιώτικα τό ζήτημα μπορεῖ νά τεθεῖ.

   Τό παρόν κείμενο καί οἱ προτάσεις πού περιέχει ὑπαγορεύτηκε ἀπό τό αἴσθημα εὐθύνης μου ὡς ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας καί μόνο.

   Μακάρι νά βοηθήσει ἔστω καί κατ᾽ ἐλάχιστον στήν ὀρθή ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος στό ὁποῖο ἀναφέρεται.