Μεγάλη Παρασκευή 2020

Πρός

τόν Ἱ ε ρό Κλῆ ρο

καί τούς εὐ σε βεῖς Χρι στια νούς

τῆς Ἱ ε ρᾶς Μη τρο πό λε ώς μας

Ἀ γα πη τοί μου ἀ δελ φοί,

Με γά λη Πα ρα σκευ ή! Τό Πά θος τοῦ Κυ ρί ου Ἰ η σοῦ στήν κο ρύ φω σή του. «Σή με ρον κρε μᾶ ται ἐ πί ξύ λου… ». Ὁ Χρι στός κα θη μαγ μέ νος πά νω στό Σταυ ρό. Καί σέ λί γο, τό ἄ χραν το σῶ μα Του κα τα τε θει μέ νο «ἐν και νῷ μνη μεί ῳ». Σταύ ρω ση, ἀ πο κα θή λω ση, ἐν τα φια σμός, τρία γεγονότα τοῦ θείου Πάθους πού μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ Με γά λη Πα ρα σκευ ή.

Μιά Με γά λη Πα ρα σκευ ή πού φέ τος εἶναι πο λύ δι α φο ρε τι κή. Καί τοῦ το ἐ ξαι τί ας ἑ νός ἰ οῦ. Ἑ νός ἰ οῦ ἀ ό ρα του και φο νι κοῦ, πού σκόρ πι σε τόν φό βο σ᾽ ὁ λό κλη ρο τόν πλα νή τη μας. Πού ἀ φά νι σε τή ζω ή χι λιά δων συ ναν θρώ πων μας. Πού ἐ ξα κο λου θεῖ ν᾽ ἀ πο τε λεῖ κα θη με ρι νά μιά φο βε ρή ἀ πει λή γιά ὅ λους μας.

Ὁ φό βος τῆς ἐ ξά πλω σης τῆς ἐ πι δη μί ας μᾶς ἔ κλει σε στά σπί τια μας. Μᾶς ἐμ πό δι σε νά προ σέλ θου με στίς ἐκ κλη σι ές μας. Νά λα τρεύ σου με ὅ λοι μα ζί τόν Λυ τρω τή Κύ ριό μας. Νά πα ρα κα θή σου με στό θε ϊ κό Τρα πέ ζι τῆς Εὐ χα ρι στί ας γιά νά κοι νω νή σου με τό Σῶ μα καί τό Αἷ μα Του.

* * *

Ὡ στό σο, δέν ἀ γα να κτοῦ με. Δέν ἀ πο θαρ ρυ νό μα στε. Δέν ἀ πι στοῦ με. Δέν χά νου με τήν ἐλ πί δα μας. Ἐμ πι στευ ό μα στε τήν ὕ παρ ξή μας στήν πρό νοι α καί τήν ἀ γά πη Του. Κι ὅ που κι ἄν εἴ μα στε —οἱ ἐ λά χι στοι λειτουργώντας κε κλει σμέ νων τῶν θυ ρῶν στίς ἐκ κλη σιές μας, οἱ πολ λοί κλεισμένοι στά σπί τια μας‒, ὅ λοι μα ζί ψάλ λου με τά Ἐγ κώ μια τῆς θε ό σω μης τα φῆς Του:

«Ἡ ζω ή ἐν τά φῳ κα τε τέ θης Χρι στέ,

καί θα νά τῳ σου τόν θά να τον ὤ λε σας

καί ἐ πή γα σας τῷ κό σμῳ τήν ζω ήν».

Ὁ Χρι στός, ἀ δελ φοί μου, εἷ ναι ἡ ζω ή μας. Ἐ κεῖ νος μᾶς εἶ πε: «Ἐ γώ εἶ μαι ἡ ζω ή» (Ἰ ω. 11, 25˙ 14, 6). Ἐ κεῖ νος ἦρ θε στόν κό σμο γιά νά μᾶς δώ σει τό πλή ρω μα τῆς ἀ λη θι νῆς ζω ῆς. Ἐ κεῖ νος μᾶς βε βαί ω σε πώς αὐτός πού τρώ ει τό σῶ μα Του καί πί νει τό αἷμα Του «ἔ χει ζω ήν αἰ ώ νιον» (Ἰ ω. 6,54).

Γιά μᾶς καί τή δι κή μας σω τη ρί α ἀ νέ βη κε πά νω στό Σταυ ρό. Καί γιά μᾶς πά λι Ἐ κεῖ νος πού εἶναι ἡ ζω ή μας, κα τα τέ θη κε σ᾽ ἕ να τά φο.

Ἕ τσι, μέ τόν σταυ ρι κό Του θά να το καί τήν ἑ κού σια τα φή Του νί κη σε τόν θά να το. Ὁ τά φος, πού δέ χθη κε τό ἀ κή ρα το σῶ μα Του, ἔ γι νε ἡ πη γή ἀ πό τήν ὁ ποί α ἀ νέ βλυ σε γιά τόν κό σμο ὁ λό κλη ρο ἡ ζω ή˙ ἡ ἀ λη θι νή καί αἰ ώ νια ζω ή.

* * *

Βρι σκό μα στε, ἀ δελ φοί, μπρο στά σέ μιά με γά λη δο κι μα σί α πού ἐ πέ τρε ψε ὁ Κύ ριος νά μᾶς βρεῖ. Ἡ θλί ψη πού μᾶς πο λι ορ κεῖ εἶ ναι με γά λη. Καί σήμε ρα, Με γά λη Παρασκευή καί με θαύ ριο Πά σχα, γίνεται ἀ κό μη με γα λύ τε ρη καί πιό πι κρή.

Ἔ χε τε θάρ ρος! Μή πτο εῖ σθε. Ἡ παν δη μί α θά πε ρά σει μέ τή χά ρη τοῦ Κυ ρί ου.

Ἄς προ σευ χό μα στε θερ μά γι᾽ αὐ τό. Με συν τρι βή καί κα τά νυ ξη ἄς ἐκ ζη τοῦ με τό ἔ λε ος τοῦ Θε οῦ.

Νά προ σεύ χε σθε, πα ρα κα λῶ, γιά ὅ λο τόν κό σμο. Γιά τούς συ ναν θρώ πους μας πού δί νουν πά νω στό κρε βά τι τή μά χη γιά νά νι κή σουν τή νό σο.

Γι᾽ αὐ τούς —για τρούς, νο ση λευ τές, ὑ γι ει ο νο μι κό προ σω πι κό— πού ἀ γω νί ζον ται στήν πρώ τη γραμ μή γιά νά θε ρα πεύ σουν τους συ ναν θρώ πους μας πού ἔχουν νοσήσει.

Γιά τούς ἐ ρευ νη τές πού κλει σμέ νοι στά ἐρ γα στή ριά τους πα λεύ ουν νά ἀ να κα λύ ψουν τά ἀ ναγ καῖ α φάρ μα κα γιά τή θε ρα πεί α καί τό σω τή ριο ἐμ βό λιο γιά τήν πρό λη ψη.

Νά προ σεύ χε σθε ἀ κό μη καί γιά ὅ λους ἐ κεί νους πού ἔ χα σαν τήν ἄ νι ση μά χη μέ τόν φο νι κό ἰ ό καί κα τέ λη ξαν. Ὁ Κύ ριος, ὁ νι κη τής τοῦ θα νά του καί ἡ πη γή τῆς αἰ ώ νι ας ζω ῆς, νά τούς δε χτεῖ καί νά τούς ἀ να παύ σει στή Βα σι λεί α Του.

* * *

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Βεβαιωθεῖτε ὅλοι σας ὅτι νοερά εἶμαι κοντά σας. Μέ τή σκέψη, τήν ἀγάπη καί τήν προσευχή μου.

Εὔχομαι νά ἔχετε ὅλοι σας πλούσια τήν εὐλογία τοῦ δι᾽ ἡμᾶς παθόντος καί ἀναστάντος Κυρίου.

Καλή Ἀνάσταση!

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

† Ο ΝΕ ΑΣ ΣΜΥΡ ΝΗΣ ΣΥ ΜΕ ΩΝ